78 χρόνια έχουν περάσει από την δημιουργία της, και όμως το “It’s a wonderful life” αποτελεί ακόμα και σήμερα μία από τις πιο αγαπημένες συγκινητικές Χριστουγεννιάτικες ταινίες!

Η ιστορία ξεκινά την παραμονή των Χριστουγέννων, όταν ο Τζορτζ Μπέιλι (James Stewart), ένας καλόκαρδος άνθρωπος που σκύβει με ανιδιοτέλεια πάνω από τις ανάγκες των άλλων, έχοντας οδηγηθεί σε απόγνωση από τα σοβαρά οικονομικά του προβλήματα σκέφτεται να δώσει τέλος στη ζωή του. Οι προσευχές του εισακούονται στον ουρανό, και ένας άγγελος, πουδεν έχει ακόμα «κερδίσει» τα φτερά του, αναλαμβάνει να τον σώσει. Όχι με θαύματα ή με οικονομικά ανταλλάγματα, μα καθοδηγώντας τον σε μια αναδρομή στο παρελθόν του, μέσα από την οποία εκείνος συνειδητοποιεί τη αξία της προσφοράς του προς τους συνανθρώπους του, και αντιλαμβάνεται τη δυστυχία που θα επικρατούσε στις ζωές τους δίχως αυτήν.

 

Αντιστρέφοντας με πανέξυπνο τρόπο την κλασική ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ο σκηνοθέτης και παραγωγός Frank Capra, δημιουργεί έναν κόσμο στον οποίο η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η αγάπη δεν κατοικούν στη σφαίρα του ιδεατού, αντιθέτως, τον θεμελιώνουν, αποτελώντας προσωπική ευθύνη του καθενός.
  

Γυρισμένη στην εκπνοή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στην έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η ταινία παρόλο το εμψυχωτικό και ελπιδοφόρο μήνυμά της, δεν γνώρισε εμπορική επιτυχία κατά την αρχική της κυκλοφορία, και ας προτάθηκε για 5 Όσκαρ. Μάλιστα, εξαιτίας της πίστης στην κοινωνική αλληλεγγύη που την διατρέχει, κατατάχτηκε από την επιτροπή που εξέταζε έργα που ενδέχονταν να προπαγανδίζουν με ύπουλο τρόπο τον κομμουνισμό, σαν ταινία με «πολύ ύποπτο περιεχόμενο».
 

Έτσι, μοναδικός κερδισμένος από την κυκλοφορία της υπήρξε ο επικεφαλής ειδικώνεφέ, Russell Shearman, στην ομάδα του οποίου απονεμήθηκε το Βραβείο Τεχνικού Επιτεύγματος στην 19η Απονομή των Βραβείων Όσκαρ (το μοναδικό βραβείο από τις 5 υποψηφιότητες) για την επινόηση ενός νέου τύπου εφέ χιονιού,που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Η τεχνική αυτή, βασισμένη στη χρήση μείγματος από νερό, νιφάδες σαπουνιού, αφρώδες υλικό και ζάχαρη, ήρθε να αντικαταστήσει τις μέχρι τότε πρακτικές που κάναν χρήση κόκκων καλαμποκιού (που ήταν αρκετά θορυβώδεις κατά τη χρήση) είτε, ακόμη χειρότερα, αμίαντου.

 

Και όμως, το βασικό μήνυμα που θέλησε με τόση ευαισθησία να επικοινωνήσει ο Capra ως προς την πίστη και την ελπίδα στη ζωή παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που εκείνη επιφυλάσσει, έμελλε να το επιβεβαιώσει η ίδια η πορεία της ταινίας. Στις αρχές του ΄70, σχεδόν
τριάντα χρόνια μετά την κυκλοφορία της, χάρη σε ένα λογιστικό λάθος, έμεινε ελεύθερη πνευματικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα να παιχθεί αλλεπάλληλες φορές στην αμερικάνικη τηλεόραση. Πολύ σύντομα απέκτησε αλματώδη απήχηση στο κοινό, κατέκτησε τη θέση της ανάμεσα στις πιο κλασικές ταινίες των Χριστουγέννων, εξυμνώντας ως και σήμερα ακόμα, το πραγματικό πνεύμα των ημερών, τη γιορτή της αγάπης!